मर्म बंधातली ठेव ही १
माझी मैत्रीण तिच्या नातवाच्या Grand parents day ला गेली होती.त्याचे फोटो तिने टाकले होते.ती खूप खुश होती.मला माझ्या नातवाच्या आर्यच्या Grand parents day ला गेले होते त्याची आठवण झाली.नातू आता दहावीत आहे.पण मला अगदी काल परवा घडल्यासारखा तो दिवस आठवतो.त्याचे पाळणाघर आणि नर्सरी एकच होती.छोटी,छोटी मुले आणि त्यांचे आज्जी, आजोबा.वातावरण आनंदाने आणि उत्साहाने भारलेले. प्रत्येक आज्जी-आजोबा आणि त्यांचे नातवंड याना बोलावले जात होते आणि त्यांच्या नातवंडानी तयार केलेल्या वस्तू नातवंडाकडूनच भेट दिल्या जात होत्या.एक निळ्या कापडावर फुल आणि पान पेंट केलेले मोबाईल कव्हर आणि एक लाल रंगाची पिशवी भेट दिली गेली. पिशवीवर नातवाच्या हातांचे रंगीत ठसे घेऊन डिझाईन केले होते.खरे तर हे करवून घेणाऱ्या शिक्षकांचे कौतुक करावे तेवढे थोडेच होते.
मोबाईल कव्हर हरवली. एखादा दागिना हरवावा तेवढे याचे दु:ख होते.पिशवी मात्र अजून छान आहे.किती वेळा धुतली तरी लाल रंग आणि डिझाईन अजून हालले नाही.मी जिकडे तिकडे ती घेऊन मिरवत असते.वाचनालयात पुस्तके आणणे,दुध आणणे,बागेत जाणे अशा कोणत्याही कामाला मी तीच वापरते.कोणी विचारो न विचारो मी आवर्जून सांगते याच्यावर हाताचे ठसे आहेत ते माझ्या नातवाचे आहेत. त्यांनी हे पेंट केले आहे.हे सांगताना मीच आठवणीत रमून जाते मला छान वाटते.काही काही जणांना तर दोन तीन वेळा हे सांगितले असण्याची शक्यता आहे.पण मला कोण काय म्हणेल याचे फारसे काही वाटत नाही.मला सांगताना आनंद मिळतो हे महत्वाचे.आर्यच्या अशा कितीतरी छोट्या छोट्या आठवणी माझ्या 'मर्म बंधातली ठेव' आहेत.आता सांगेन एकेक.
